Jak działa ekologiczna oczyszczalnia ścieków?
W osadniku gnilnym zwanym także reaktorem zachodzą procesy beztlenowe, następnie w drenażu (czyli złożu) ścieki doczyszczane są przy udziale tlenu i bakterii tlenowych. Właśnie dla zapewnienia poprawnej wentylacji złoża drenaż niezależnie od swojej konstrukcji zawsze będzie zakończony jakimś rodzajem kominka wentylacyjnego.
Występują także przydomowe oczyszczalnie ścieków ze studniami chłonnymi, jednak wymagają one dokładnego oczyszczenia wody przed wpuszczeniem jej do studni, przez co są bardziej skomplikowane i kosztowniejsze. Na terenach gdzie chłonność gruntu jest wystarczająca najczęściej stosuje się oczyszczalnie drenażowe. Zbadanie chłonności gruntu najlepiej powierzyć firmie instalacyjnej, która będzie oczyszczalnię montowała. Dla oczyszczalni drenażowej w standardowym wykonaniu dyskwalifikujące są grunty z wysokim stanem wód podskórnych. W takim wypadku drenaż może występować nawet w drugą stronę, jeśli ciśnienie wody w gruncie będzie wyższe niż w drenażu. Wtedy drenaż napełni się wodą z gruntu. W niektórych przypadkach rozwiązaniem może tu być wykonanie drenażu oczyszczalni ścieków w nasypie z odpowiednią warstwą rozsączającą.
Zwykły drenaż drenaż rozsączający jest umieszczony pod ziemią, więc nie ma wpływu na architekturę działki. Jeżeli jednak będzie to oczyszczalnia z drenażem w nasypach, to musimy mieć świadomość że te nasypy staną się częścią krajobrazu. Dla grawitacyjnego działania oczyszczalni w nasypach mogą być też utrudnieniem wysokości rur kanalizacyjnych wychodzących z budynku. Osadnik gnilny nie może być niżej od drenażu, ponieważ podczyszczona woda musi się do nich dostawać grawitacyjnie. Użycie przepompowni ścieków znacząco podnosi koszt wykonania i jest rozwiązaniem narażonym na awarie.
Jeżeli w w wyniku badań gruntu stwierdziliśmy możliwość montażu standardowej oczyszczalni z drenażem rozsączającym, mamy do wyboru różne wykonania.
Występuje wiele rozwiązań systemu drenażu, jednak najczęściej w Polsce stosuje się dwa z nich:
– drenaż rozsączający z rur drenarskich
– drenaż z tunelu rozsączających
Układanie drenażu z rur rozsączających.
Drenaż z rur drenarskich wykonuje się jako kilka rurociągów ze specjalnie nacinanych rur drenarskich podłączonych do studni rozdzielczej oczyszczalni. Rury drenarskie należy układać w kolejności podanej przez producenta oczyszczalni. Wbrew pozorom rury drenarskie dostarczone z oczyszczalnią nie są takie same. Posiadają one różne nacięcia, które powodują równomierne rozsączanie na całej długości drenażu. Rury drenarskie układa się w wykopie z minimalnym spadkiem od studzienki rozsączającej. Spadek powinien wynosić od 0,2% do 1,5%. Nie stosuje się tu takich dużych spadków jak przy instalacji kanalizacyjnej czyli 2-3%, ponieważ wtedy woda w drenażu nie zdąży się rozsączyć zanim dotrze do końca rury drenarskiej. Całkowite napełnienie wodą rur drenarskich jest niepożądane ze względu na konieczność zachowania wentylacji drenażu i umożliwienia rozwoju bakterii.
Żwir do oczyszczalni.
Rurociąg drenażu należy układać na podsypce ze żwiru płukanego o granulacji podanej przez producenta. Grubość podsypki uzależniona będzie od rodzaju gruntu, w którym montowana jest oczyszczalnia drenażowa, granulacja to z reguły od 1,5 do ok. 5 cm. Należy zwrócić uwagę by był to żwir a nie tłuczeń. Ze względu na niższe koszty zakupu wykonawcy bardzo często stosują jako podsypkę żwir łamany, czyli tłuczeń. Będzie się on różnił od żwiru płukanego ostrymi krawędziami. Taki tłuczeń stosuje się do budowy dróg z jednej zasadniczej przyczyny – bardzo dobrze się on zagęszcza i tworzy spójną powierzchnię. Po jakimś czasie stanie się z nim to samo w oczyszczalni i warstwa przestanie być chłonna, co spowoduje zapchanie drenażu. Żwir okrągły nie ma możliwości zagęszczenia się z uwagi na brak płaskich powierzchni i pozwoli na wieloletnią eksploatację oczyszczalni. Rury drenarskie powinny być w całości obsypane żwirem. Warstwa żwiru zwiększa możliwości chłonne gruntu i często umożliwia wykonanie oczyszczalni drenażowej nawet na terenach o słabej chłonności.
Warstwę żwiru z rurami drenażowymi warto przed przysypaniem przykryć warstwą geowłókniny, która zapobiegnie zamuleniu warstwy rozsączającej ziemią.
Występują na rynku także rury drenarskie od razu w otoczce zastępującej żwir. W takim rozwiązaniu wystarczy te rury ułożyć w wykopie i zasypać po przykryciu geowłókniną.
Oczyszczalnia z tunelami rozsączającymi.
Tunele rozsączające są tak naprawdę pewną wersją zwykłych rur drenarskich. Wykonane są one jako tunele bez dna, o wymiarach ok. 0,5m x 0,5m w odcinkach metrowych. W zależności od obliczonego zapotrzebowania dobiera się długość drenażu łącząc te elementy w jeden tunel rozsączający. Ze studzienki rozdzielczej możemy wyprowadzić kilka tuneli. Elementy tunelu układamy podobnie jak rury drenarskie. Z uwagi na duża pojemność tuneli nie ma konieczności w całości obsypywać ich żwirem. Podsypka żwirowa może być konieczna na dnie wykopu, ale nie ma już konieczności obsypywania całych kanałów. Przed zasypaniem kanału należy przykryć go geowłókniną dla uniknięcia zamulenia ziemią.
Zarówno drenaż z rur rozsączających ,jak i z tuneli zakończony będzie wspomnianym wcześniej kominkiem wentylacyjnym. W trakcie planowania lokalizacji oczyszczalni warto o tym pomyśleć, żeby potem nie mieć kominka w nieodpowiednim miejscu.
Chłonność gruntu.
Warto pamiętać, że w miejscu wykonania drenażu chłonność gruntu z powierzchni będzie większa. Pusta rura czy tunel drenarski może w tej chwili pracować jako drenaż chłonny. Może to być w niewielkim stopniu widoczne na jednorodnym trawniku- w miejscach przebiegu drenażu trawa może mieć inny odcień ze względu na inną ilość wody w gruncie.
Okresowa obsługa przydomowej oczyszczalni ścieków.
Każda oczyszczalnia wymaga okresowego uzupełniania bakterii. Przy pierwszym uruchomieniu robi się to za pomocą specjalnego preparatu uruchamiającego oczyszczalnię. Potem dodaje się specjalnie przygotowane preparatów, przez wsypanie ich do toalety i spuszczenie wody (w zależności od rodzaju preparatu będzie to konieczne co tydzień lub co miesiąc).
Mniej więcej raz do roku należy także wybrać z osadnika gnilnego stałe osady. Będą to przede wszystkim osady tłuszczy, które trudniej poddają się działaniu bakterii beztlenowych. Dla funkcjonowania bakterie potrzebują odpowiednich warunków. Muszą mieć więc zapewnioną odpowiednią temperaturę i pożywkę. Zarówno jedno jak i drugie zapewniamy po prostu dostarczając do oczyszczalni ścieki bytowe. Jeśli przez dłuższy czas nie będziemy korzystać z oczyszczalni, należy dodać pakiet startowy uruchamiający oczyszczalnię. W przypadku długiego przyłącza kanalizacyjnego z budynku do osadnika gnilnego, należy je zaizolować termicznie dla uniknięcia zbytniego wychłodzenia ścieków przed trafieniem do osadnika.
Zgłoszenie budowy oczyszczalni – jak to zrobić?
Należy (po uiszczeniu odpowiedniej opłaty) pobrać mapkę opiniodawczą działki, dla której planowana jest inwestycja z wydziału geodezji w starostwie powiatowym. Możemy również wykorzystać mapkę projektową (jeżeli akurat dysponujemy aktualną). Potem trzeba nanieść urządzenia przydomowej oczyszczalni ścieków (przyłącze do oczyszczalni, rozsączenie oczyszczonych ścieków itd.) na mapę.
W kolejnym kroku pobieramy i uzupełniamy właściwe druki, które można znaleźć na stronie internetowej odpowiedniego starostwa powiatowego lub też w wersji papierowej w urzędzie:
- druk zgłoszenia robót budowlanych niewymagających pozwolenia na budowę,
- druk oświadczenia o posiadaniu prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
Zgłoszenie budowy oczyszczalni przydomowej w starostwie powiatowym trzeba złożyć przynajmniej 21 dni przed planowanym terminem realizacji. Komplet dokumentów obejmuje:
- wypełniony i podpisany druk zgłoszenia,
- wypełniony i uzupełniony druk oświadczenia,
- mapę z naniesionym rozmieszczeniem urządzeń,
- opis techniczny oczyszczalni.
Jeśli w ciągu 21 dni od daty złożenia wniosku nie będzie sprzeciwu, oznacza to, że otrzymaliśmy zgodę na wybudowanie przydomowej oczyszczalni ścieków (to tzw. milcząca zgoda), która jest ważna przez dwa lata (licząc od daty wskazanej jako termin rozpoczęcia robót).
Planując lokalizację przydomowej oczyszczalni ścieków oraz rozsączenia trzeba pamiętać o zachowaniu określonych odległości od różnych elementów infrastruktury znajdujących się na działce, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Warto pamiętać, że obowiązek zachowania określonych odległości dotyczy zarówno działki inwestora, jak i działek sąsiednich. Zatem przykładowo: rozsączenie musi zostać zaprojektowane 30 metrów od ujęcia wody pitnej znajdującego się na naszej działce, jak i na działce sąsiada.
Elementy infrastruktury na działce
| Elementy infrastruktury na działce | odległość od oczyszczalni (w m) | odległość od studni chłonnej/drenażu (w m) |
| granica działki sąsiedniej | 2 | 2 |
| droga | 2 | 2 |
| studnia wody pitnej | 15 | 30 |
| drzewa lub duże krzewy | 3 | 3 |
| wodociąg | 1,5 | 1,5 |
| gazociąg | 1,5 | 1,5 |
| kable elektryczne | 0,8 | 0,8 |
| woda gruntowa | brak norm | 1,5 |
Kilka naszych realizacji:
Przydomowe oczyszczalnie ścieków, montaż, projekt - Białystok, Podlaskie
Augustów, Białystok, Bielsk Podlaski, Brańsk, Choroszcz, Ciechanowiec, Czarna Białostocka, Dąbrowa Białostocka, Drohiczyn, Goniądz, Grajewo, Hajnówka, Jedwabne, Kleszczele, Knyszyn, Kolno, Lipsk, Łapy, Łomża, Mońki, Nowogród, Rajgród, Sejny, Siemiatycze, Sokółka, Stawiski, Suchowola, Supraśl, Suraż, Suwałki, Szczuczyn, Tykocin, Wasilków, Wysokie Mazowieckie, Zabłudów, Zambrów,